درد دل سینا مهراد با طرفداراش: از خنده‌هام چیزی نمونده! | سینا مهراد: برای ایمانم تمسخر شدم، این انصافه؟

سینا مهراد، بازیگر جوان و پرطرفدار سینما و تلویزیون ایران، این روزها حال خوشی ندارد. در گفت‌وگویی صادقانه و بی‌پرده، سینا مهراد از فشارهای روانی و فضای منفی در شبکه‌های اجتماعی گلایه کرده و گفته: «دو ماهه که نخندیدم، حال روحیم خوب نیست.» این اعتراف صریح از طرف سینا مهراد نشان‌دهنده عمق ناراحتی و دل‌شکستگی اوست، به‌خصوص وقتی اشاره می‌کند که نماز خواندنش به سخره گرفته شده.سینا مهراد با صداقت تمام گفته: «اگه می‌دونستم بابت یه حرکت شخصی و ایمانی، مثل نماز خوندن، مورد تمسخر قرار می‌گیرم، شاید هیچ‌وقت توی جمع این کارو نمی‌کردم.» این گفته‌های سینا مهراد نه‌تنها واکنش طرفداران او را در پی داشته، بلکه موجی از همدردی و حمایت در فضای مجازی به راه انداخته است.این نخستین بار نیست که سینا مهراد با چالش‌های اجتماعی روبرو می‌شود. اما این‌بار موضوع فراتر از یک نقد ساده است. صحبت‌های تلخ سینا مهراد درباره فشار روانی و انتقادهای بی‌رحمانه، بسیاری را به فکر فرو برده که چطور می‌توان به‌جای تخریب، از چهره‌هایی مثل سینا مهراد حمایت کرد.در دورانی که هر حرکت چهره‌های مشهور زیر ذره‌بین است، درد دل‌های سینا مهراد تلنگری‌ست برای همه ما؛ که پشت قاب لبخندها، شاید بغضی سنگین پنهان شده باشد.

سینا مهراد در برنامه‌ی ویژه‌ی عید، در گفت‌وگو با علی ضیا درباره‌ی دلیل انتشار عکس نماز خواندن و سجاده‌اش توضیح داد. او گفت که اگر می‌دانست این عکس ممکن است باعث تمسخر شود، هرگز منتشرش نمی‌کرد. چون در فضای توییتر حضور ندارد، واکنش‌ها را ندیده و از آن‌ها بی‌خبر بوده است.

سینا مهراد در ادامه با صداقت از حال و هوای درونی‌اش گفت: «وقتی داشتم به برنامه می‌آمدم، مدام به خودم می‌گفتم سینا، این برنامه عید است، باید بخندی... چون یکی دو ماه بود که اصلاً نخندیده بودم.» او با اشاره به شرایط سختی که پشت سر گذاشته، افزود: «آن روزی که آن استوری را گذاشتم، اصلاً حال خوبی نداشتم. تنها دیالوگم با پروردگار این بود که "اگر من بنده‌ی خوبی هستم، خودت مشکلم را حل کن، چون کاری از دست من برنمی‌آید. اما اگر بنده‌ی خوبی نیستم، بگذار در این گرداب بمانم."»

او همچنین به واکنش مادرش نسبت به این استوری اشاره کرد و گفت: «وقتی مادرم آن را دید، با من تماس گرفت و گفت: سینا، تو نماز می‌خوانی؟ گفتم: بله.» این پاسخ کوتاه اما پرمعنا، نشان از رابطه‌ی عمیق و صادقانه‌ی او با خدا و خانواده‌اش داشت.