سریال سووشون و یک اشتباه لهجه‌ای پر سر و صدا!
سریال «سووشون» که این روزها از پلتفرم‌های نمایش خانگی در حال پخش است، با همه جذابیت‌ها و نقاط قوتش، حالا به دلیل یک موضوع حاشیه‌ای به صدر اخبار فضای مجازی آمده: لهجه عجیب یکی از بازیگران سریال سووشون!در قسمت‌های اخیر سریال سووشون، لهجه یکی از شخصیت‌های اصلی – که ظاهراً قرار است گویای فضای بومی شیراز و جنوب کشور باشد – آن‌قدر نامتناسب و ساختگی به نظر رسیده که بسیاری از کاربران در شبکه‌های اجتماعی به آن واکنش نشان داده‌اند. برخی گفته‌اند این لهجه «ترکیبی از چند لهجه جعلی» است و هیچ شباهتی به لهجه مردم شیراز ندارد. این موضوع باعث شده سریال سووشون بیش از آن‌که با داستان و شخصیت‌پردازی‌اش در صدر توجه باشد، با لهجه‌ی غیرطبیعی بازیگرش سوژه طنز شود!عده‌ای هم با نگاهی جدی‌تر معتقدند چنین اشتباهاتی، به اصالت فرهنگی سریال‌هایی چون سووشون آسیب می‌زند. چرا که سریال سووشون، بر اساس رمان معروف «سیمین دانشور» ساخته شده و انتظار می‌رود از نظر زبان، پوشش و لهجه نیز به واقعیت تاریخی نزدیک باشد.از طرف دیگر، برخی کاربران هم از زاویه‌ای دیگر به ماجرا نگاه کرده‌اند و گفته‌اند که بازیگر مذکور شاید قربانی کارگردانی یا انتخاب اشتباه تیم زبان و گویش بوده است. در هر صورت، این حاشیه حالا به یکی از پربازدیدترین موضوعات سریال سووشون تبدیل شده و ویدئوهای مربوط به این سکانس در فضای مجازی به شکل گسترده‌ای دست به دست می‌شوند.با وجود این انتقادات، بسیاری هنوز معتقدند سریال سووشون از نظر تصویربرداری، موسیقی، طراحی صحنه و بازی برخی بازیگران، اثری قابل احترام است. اما بدون شک، حاشیه لهجه عجیب در سریال سووشون به یکی از نقاط ضعف آن تبدیل شده که نمی‌توان آن را نادیده گرفت.آیا عوامل سریال سووشون نسبت به این انتقادات واکنشی نشان خواهند داد؟ یا این موضوع هم مثل بسیاری از حاشیه‌های دیگر، کم‌کم به فراموشی سپرده خواهد شد؟ باید منتظر ماند و دید که آیا سریال سووشون می‌تواند در قسمت‌های بعدی، اعتماد از دست‌رفته برخی مخاطبانش را بازیابد یا نه.
در حالی که بهنوش طباطبایی برای ایفای نقش «زری» ماه‌ها در شیراز اقامت داشته تا گویشش به لهجه‌ی بومی نزدیک‌تر شود، به نظر می‌رسد درخشانی چنین مسیری را طی نکرده و حاصل کار با واکنش‌ها و انتقادهای گسترده‌ای از سوی مخاطبان مواجه شده است. بسیاری از تماشاگران می‌پرسند: «اگر توانایی اجرای درست لهجه وجود ندارد، چه ضرورتی برای استفاده از آن هست؟»
آیا در شرایطی که امکان ارائه‌ی یک لهجه‌ی طبیعی و باورپذیر وجود ندارد، اصرار بر استفاده از لهجه تصمیمی منطقی و حرفه‌ای به شمار می‌آید؟
