پشتپرده برنامه «عشق ابدی» پرستو صالحی؛ رئالیتیشویی با ادعای حمایت از انتخاب زنان یا نمایش فرهنگ مبتذل؟

در روزهای اخیر، برنامه «عشق ابدی» به یکی از موضوعات داغ بحثهای فرهنگی تبدیل شده است. این رئالیتیشو که از خارج از کشور و با هدف جذب مخاطب ایرانی ساخته شده، با نمایش جوانانی از نسلهای دهه ۷۰ و ۸۰، سعی دارد تصویری نوین از انتخاب زنان در روابط عاشقانه ارائه دهد. مجری برنامه بارها تأکید میکند که «برای نخستین بار خانمها قرار است انتخاب کنند»، اما در ادامه با تکرار جمله «انتخاب کن یا انتخاب میشی» نشان میدهد که این ادعا بیشتر نمایشی است تا واقعیت.
این برنامه که وعده جایزه ۳۰ هزار دلاری به زوج برنده داده، در ادامه مسیر خود به نوعی فرهنگسازی مبتذل برای ازدواج و روابط عاشقانه متهم شده است. کارشناسان فرهنگی و روانشناسان اجتماعی معتقدند چنین برنامههایی با ارائه تصویری فانتزی و غیرواقعی از عشق، باعث سردرگمی و کاهش تابآوری عاطفی جوانان میشوند.
پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات در سال ۱۳۹۹ اعلام کرد که مصرف مکرر سریالها و برنامههای عاشقانه خارجی، با افزایش نارضایتی از روابط واقعی و کاهش تابآوری عاطفی در میان جوانان همراه بوده است. این موضوع به ویژه در برنامههایی مانند «عشق ابدی» که به نوعی نسخهای از «اسپیددیت» و «بلایندیت» هستند، نمود بیشتری یافته است.
علیرضا شریفی یزدی، روانشناس اجتماعی، در این باره گفت: «این برنامهها نقاط ضعف فرهنگسازی در کشور را هدف قرار دادهاند و با سوار شدن بر موج توهمی، خود را در شبکههای اجتماعی عرضه میکنند. عدهای به این سبک زندگی علاقهمندند، اما نباید فراموش کرد که برخی برنامهسازان از این فضا برای کسب درآمد بهرهبرداری میکنند.»
با توجه به فضای پرتنش و تبدار جامعه، حضور چنین برنامههایی میتواند زمینهساز تولید محتوای شرمآور و دور از ارزشهای فرهنگی شود؛ موضوعی که نیازمند توجه و واکنش جدی نهادهای فرهنگی و اجتماعی است.
