نشانهای که والدین درباره روماتیسم مفصلی کودکان نباید نادیده بگیرند!

دکتر عبدالرضا ملک، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و فوق تخصص روماتولوژی کودکان، درباره اهمیت تشخیص سریع روماتیسم مفصلی در کودکان تاکید کرد که یکی از شاخصترین علائم این بیماری، تجمع مایع یا همان «آب آوردن» در مفصل است که معمولاً پس از دستکم شش هفته از شروع تورم مفصل بروز میکند. این تورم همراه با نشانههایی مانند گرمی، درد و محدودیت در حرکت مفاصل خود را نشان میدهد.
او افزود: «در کودکان، تورم و مایع مفصلی بیشتر مشاهده میشود اما برخلاف بزرگسالان، قرمزی در ناحیه مفصل به ندرت دیده میشود.»
دکتر ملک همچنین در مورد سایر نشانههای این بیماری توضیح داد که خشکی صبحگاهی مفاصل یکی از مشکلات شایع است؛ یعنی کودکان بعد از بیدار شدن، مدت زیادی احساس سفتی و محدودیت در حرکت دارند و این موضوع ممکن است باعث افت عملکرد تحصیلی آنها در ساعات ابتدایی روز شود. او افزود: «کودک ممکن است در نوشتن دیکته دچار مشکل باشد اما با پیشرفت ساعات روز و رفع خشکی مفاصل، شرایطش بهتر میشود.»
او با اشاره به اینکه بیشترین مفاصل گرفتار در این بیماری زانوها هستند، به والدین هشدار داد که در صورت مشاهده هر گونه علائم مشکوک، حتماً کودک خود را برای معاینه و انجام آزمایشهای تخصصی نزد پزشک ببرند.
از نظر دکتر ملک، تشخیص روماتیسم مفصلی در کودکان دشوارتر از بزرگسالان است، چرا که آزمایشهای معمول در کودکان همیشه نتایج قاطع نشان نمیدهند. او بیان کرد: «شیوع این بیماری در کودکان بین ۷ تا ۴۰ نفر در هر ۱۰۰ هزار کودک گزارش شده است و به همین دلیل باید سایر علل مثل عفونتها و بیماریهای بدخیم رد شوند تا درمان به موقع و مؤثر آغاز گردد.»
این فوق تخصص روماتولوژی با توضیح این که روماتیسم یک بیماری خودایمنی و التهابی است و انواع مختلفی دارد، گفت: «شدت بیماری و مفاصل درگیر متفاوت است و بسته به این موارد، طبقهبندیهای گوناگونی برای این بیماری وجود دارد.»
علائم دیگری که میتواند هشداردهنده باشد، شامل درد و تورم مفاصل، کاهش دامنه حرکتی، سفتی صبحگاهی، تبهای متناوب، کاهش وزن و اشتها، تغییرات پوستی مانند راش و خستگی عمومی هستند. این وضعیت ممکن است مشکلاتی در فعالیتهای روزمره و تحصیلی کودک ایجاد کند.
دکتر ملک در پایان به اهمیت تشخیص سریع و درمان به موقع اشاره کرد و گفت: «استفاده از داروهای ضدالتهابی، فیزیوتراپی و اصلاح سبک زندگی در کنترل علائم، جلوگیری از آسیبهای دائمی به مفاصل و ارتقاء کیفیت زندگی کودکان نقش حیاتی دارد.»
