سرنوشت تلخ و تکان‌دهنده پروین غفاری؛ معشوقه مو بلوند شاه پهلوی
پروین غفاری علاوه بر شهرت به عنوان معشوقه شاه، سابقه بازیگری در سینمای ایران را نیز داشت. او در فیلم‌هایی مانند «فریاد نیمه‌شب» به کارگردانی ساموئل خاچیکیان، «بن‌بست» ساخته میرمهدی صمدزاده و «زن و عروسک‌هایش» به کارگردانی اسماعیل ریاحی نقش‌آفرینی کرده است. فیلم «موطلایی شهر ما» که در کنار فردین بازی کرد، او را به چهره‌ای شناخته‌شده در سینمای فیلم فارسی تبدیل نمود.
ماجرای ورود پروین به کاخ شاه، با واسطه‌گری حسین فردوست و مادرش آغاز شد. او دختری ۱۶ ساله، مو بلوند و قد بلند بود که در یک مهمانی باشگاه افسران به فردوست معرفی شد. پس از آن، شاه با او ملاقات کرد و رابطه‌ای عاشقانه شکل گرفت. اما این رابطه پس از مدتی با ازدواج محمدرضا پهلوی با ثریا اسفندیاری به پایان رسید و پروین از کاخ بیرون رانده شد.
پروین در کتاب خود می‌نویسد که شاه او را صرفاً برای سرگرمی انتخاب کرده بود و پس از مدتی او را کنار گذاشت. همچنین او از دسیسه‌های اشرف پهلوی و سوء قصدهایی که به جانش شده بود، سخن گفته است. این حوادث و بدبینی‌های شاه نسبت به او، سرانجام به جدایی و تلخی‌های فراوانی منجر شد.
پروین غفاری دختر میرزا حسن غفاری همدانی بود که اصالتاً اهل تفرش بود و پدرش در مجلس شورای ملی فعالیت می‌کرد. او در ۱۵ سالگی به عقد علی عاشوری درآمد که این ازدواج به دلیل توطئه‌های خانوادگی نافرجام ماند. مادر پروین با وساطت حسین فردوست تلاش کرد این ازدواج را به پایان برساند تا راه پیشرفت دخترش باز شود.
با طلاق فوزیه، پروین امیدوار بود که جایگاه خود را در کاخ شاه تثبیت کند، اما شاه پس از مدتی به انزوا رفت و رابطه آنها سرد شد. بدبینی شاه به پروین افزایش یافت و حتی یک شب به خانه او سرکشی کرد. همچنین اشرف پهلوی با دسیسه‌هایی چون مسموم کردن پروین، سعی در نابودی او داشت.
اختلافات و سوءظن‌ها میان شاه و پروین به حدی رسید که شاه او را به خیانت متهم کرد و روابط پروین با دیگران، به ویژه در مهمانی‌ها، باعث رنجش شاه شد. در نهایت این رابطه به پایان تلخی رسید و پروین غفاری از کاخ رانده شد.
زندگی پروین غفاری نمونه‌ای از پیچیدگی‌ها و فراز و نشیب‌های دوران پهلوی است که با ترکیبی از عشق، سیاست، دسیسه و تلخی همراه بود. خاطرات او که در کتاب «سیاهی در دام شاه» ثبت شده، تصویری متفاوت و تکان‌دهنده از آن دوران ارائه می‌دهد و همچنان مورد توجه علاقه‌مندان تاریخ معاصر ایران است.
