پایان سکوت: چرا استاد فرشچیان تابلوهای مذهبی‌اش را روضه‌ای در رنگ‌ها می‌دانست؟ | استاد فرشچیان؛ هنرمندی که عاشورا را با اشک چشمانش نقاشی کرد!

استاد فرشچیان همیشه تأکید داشت که خلق آثار مذهبی‌اش مبتنی بر نوعی حضور عاطفی عمیق و الهام ناب است، نه تقلید یا سفارشی‌گری. درباره تأثیر تابلو معروف «عصر عاشورا»، ایشان می‌گفت: «اگر بخواهم «عصر عاشورا» را بار دیگر نیز به تصویر بکشم، به همین شکل آن را خواهم کشید». این تکرار نهایی نشان می‌داد که برای استاد فرشچیان، آن تابلو نه صرفاً هنر، که بازتابی از عمق ایمان و تجربۀ روحانی است.در خاطراتش درباره خلق «عصر عاشورا»، استاد فرشچیان روایت کرده که در ظهر عاشورای سال ۱۳۵۵، با حالی غریب در خانه ماند و وقتی مادرش از او گله کرد، وی قلم‌مو برداشت و در همان لحظه، بدون هیچ پیش‌فرضی «عصر عاشورا» را به‌صورت مستقیم و ناب نقاشی کرد . این روایت درون‌مایه‌ای از حقیقت و سادگی را نشان می‌دهد؛ اینکه استاد فرشچیان در خلوت و سکوت، از احساس الهی مدد گرفت و اثرش را آفرید.استاد فرشچیان دربارۀ تابلوی «ضامن آهو» هم چنین گفته است: «ماجرای این تابلو از این قرار است که شکارچی آهویی را دنبال می‌کند و آن آهو خودش را به پای حضرت رضا (ع) می‌اندازد... در ادامه، شکارچی متنبه می‌شود و کمانش را می‌شکند و توبه می‌کند» . این روایت نشان می‌دهد چگونه استاد فرشچیان با نگاهی انسانی و داستان‌گرا به هنر، پیام‌های معنوی را جلوه‌گر می‌کرد.