قتل خونین بر سر ۳ دختر

حادثه مرگبار درگیری در پارکی در اسلامشهر، اواسط سال ۱۴۰۲ به پلیس گزارش شد؛ جایی که درگیری میان چند جوان به قتل بهرام، یکی از آنها، با ضربات چاقو انجامید. تحقیقات میدانی و شهادت شاهدان نشان داد بابک و نوید، دو تن از حاضرین در درگیری، پس از حادثه از محل فرار کردند. بابک در ابتدا قتل را پذیرفت اما چند روز بعد اتهام را انکار و نوید را عامل قتل معرفی کرد. در مقابل، نوید از همان ابتدا خود را بی‌گناه خواند و شرح داد که ماجرا از وقتی شروع شد که ۳ دختر جوان روی نیمکت مجاور آنها نشستند و بهرام به خاطر عصبانیت، به بابک حمله کرد.

نوید گفت:
«ما می‌خواستیم با آنها آشنا شویم، اما وقتی یکی از آن دخترها به سمت ما آمد، بهرام عصبانی شد و به سمت ما آمد و سیلی محکمی به بابک زد و با لحن تندی گفت که پارک را ترک کنیم.»
وی ادامه داد:
«نریمان به بابک گفت باید جوابش را بدهیم، چون ما را جلوی آن دخترها ضایع کرد و بابک هم جوگیر شد و از من خواست چاقویی را به او بدهم و چند لحظه بعد بابک به سمت بهرام رفت و چند ضربه به سینه و کتف او زد. وقتی بهرام روی زمین افتاد، ما ترسیده بودیم و فرار کردیم.»

با پایان تحقیقات، بابک به اتهام قتل عمد و نوید به عنوان معاونت در قتل، پرونده به شعبه ۱۳ دادگاه کیفری یک استان تهران ارجاع داده شد.

در نخستین جلسه دادگاه، اولیای دم درخواست قصاص کردند. بابک در دفاعیات خود گفت:
«من اتهام قتل را قبول ندارم. من سیلی محکمی از بهرام خوردم، اما نوید چاقو کشید و به بهرام ضربه زد و بعد هم فرار کردیم.»
نوید نیز با رد اتهام گفت:
«نریمان به بابک گفت بهرام غرور ما را شکسته و باید به او درس داده شود. بعد با صدای بلند فحاشی کرد و باعث شد بابک چاقو را بردارد و به او ضربه بزند.»

خانواده مقتول هم ضمن درخواست مجازات سختگیرانه، خواهان دستگیری و رسیدگی به نقش نریمان شدند که تاکنون تحت پیگرد قرار نگرفته است.

با پایان اظهارات، قضات دادگاه برای صدور حکم وارد شور شدند تا درباره سرنوشت این پرونده جنجالی تصمیم‌گیری کنند.